"ฉันถามว่าคุณเป็นใคร” รสรินทร์เปิดไพ่คำถาม พร้อมคำอธิบาย “วันนี้ฉันเข้าไปในเว็บไซต์ของมหาวิทยาลัยที่คุณกับพี่ชัชเรียนจบมา ฉันลองหาชื่อคุณในบัญชีรายชื่อศิษย์เก่า แต่มันไม่มี ฉันอยากรู้ว่าทำไม”

“คุณแอบสืบเรื่องผมเหรอ!” หนุ่มผมทองย้อนถามเสียงสูง

“ฉันไม่ได้แอบ แค่...อยากรู้ ผิดตรงไหน คุณไม่ต้องมาเปลี่ยนเรื่อง ตอบฉันมาก่อน” รสรินทร์ไม่ยอมให้สถานการณ์พลิกกลับพาตัวเองตกมาเป็นรอง

อเล็กซ์คิดหนัก ถ้าบอกเท่ากับเขาต้องเปิดเผยตัวตนไปพร้อมกันด้วย แต่ไม่บอกตอนนี้แล้วจะหาโอกาสเหมาะได้อีกเมื่อไหร่ การที่อยู่ดีๆ จะให้เดินไปบอกรสรินทร์ว่า ตัวจริงของเขาคือใคร ถ้าไม่ถูกหัวเราะใส่ก็เสี่ยงต่อการถูกมองว่าเป็นคนบ้าเอาได้ อเล็กซ์เพิ่งพบปัญหาใหม่ว่า การพูดความจริงบางครั้งยากยิ่งกว่าการพูดโกหกหลายเท่า

“คุณเรียนที่...” เธอเอ่ยชื่อมหาวิทยาลัย อเล็กซ์ตอบว่าใช่

“แล้วทำไมถึงไม่มีชื่อคุณในรายชื่อศิษย์เก่า” ลงท้ายเรื่องก็วนกลับมาจุดเดิม

“มี” คราวนี้เขาค้านหัวชนฝา

“ไม่มี” รสรินทร์เถียงทันควัน “ฉันลงทุนไล่ดูตั้งแต่ต้น ไม่เห็นมีเลย”

ยิ้มเล็กๆ ผุดขึ้นตรงริมฝีปากคนตัวโต หลังคำพูดเธอเผยให้เขารู้ว่าได้ใช้ความ"พยายามไปมากแค่ไหน

“มี แต่คุณคงไม่รู้ว่านั่นคือผม ลองคิดดูให้ดีสิ”

รสรินทร์หยุดทบทวน ใช่ มีคนหนึ่งชื่ออเล็กซ์เหมือนกัน แต่ถ้าเธอจำไม่ผิด อเล็กซ์คนนั้นดูเหมือนจะมีคำนำหน้าชื่อว่า ‘Prince’ ด้วย