ผมกับเขาเรากับนาย

            “มันธุระของภีมหรือไงถึงมาใส่ใจคนแบบเรา เราจะอยู่หรือจะตายมันก็ชีวิตของเรา” นัทบึ้งตึง พยายามไม่มองหน้าชายหนุ่ม สองคนเงียบ ความเงียบภายในห้องปกคลุมเข้ามา

          “กลับไปเถอะ ปล่อยให้เราอยู่คนเดียวเถอะภีม” นัทเสียงแหบรู้สึกปวดหัวขึ้นมาตุบๆ นัทจับที่กระหม่อมมันเหมือนจะแตก ร่างของนัทดีดดิ้นบนเตียงนอน ความเครียดทำร้ายคนมานักต่อนักแล้ว หัวเหมือนจะระเบิดออกมา ชายหนุ่มจับมือบีบแน่นประสานความห่วงใย แม้นัทจะคลายมือเขาออกพยายามไม่มอง ไม่คิดถึง

            “เราจะกลับได้ยังไงตัวยังไม่หายดี”     ภีมเอามือหนานุ่มมาสัมผัสกระหม่อนนัท นัทน้ำตาเอ่อไหล มือที่แสนนุ่มของชายหนุ่ม นานเท่าใดแล้วที่ความเหินห่างทำร้ายความรู้สึกไปจากเดิม นัทหลับตาลงช้าๆข้างกายยังมีภีมอยู่ข้างๆภีมบีบมือเบาๆประสานสัมผัส นัทหลับตา ภีมค่อยๆก้มหน้าลงมาจุมพิตลงบนหน้าผากขาวเนียนหวังให้อาการปวดหัวทุเลาเบาบางลงไป ภีมยังคงเฝ้าดูอาการตลอดที่นัทหลับสนิทในค่ำนั้น

โดย : นัฐพันธ์
จำนวน : 5 ตอน

0